YAZ

Günlerdir musluklardan bir damla su akmadı.Tatil dönüşü yokluğumu fırsat bilen toz zerreleri evin her yerini istila etmiş durumda.Hava olabildiğince sıcak, yeşil diyebeileceğim bir yer neredeyse yok gibi.Çimler sararmış, çiçekler cılız ve boynu bükük.
Yaz ayları sebze meyveyi en uygun fiyata alabildiğimiz aylardı eskiden.Ve biz bunun kıymetini hiç bilmedik.Yaz bize göre hep aynı şeylere gebeydi.Her yaz bol sebze meyve demekti, akşam üstleri ellerdeki hortumlarla bahçe sulamak demekti.Bol bol duşun altına girmek demekti yaz.
Yaz demek yaz yağmurları demekti, şemsiyeye alaycı gözle baktığımız , damlaların tenimize dokunmasından büyük haz duyduğumuz.
Dün güneşin altında Marmara Üniversitesi yollarını adımlarken şimdiki ve bundan sonraki yazları düşündüm.Gökyüzüne kaldırdım başımı baktım, baktım yaz yağmurundan bir damla bekledim.Güneşe dinlen biraz çok ama çook ısıttın bizi dedim.
Ne güneş ne de yaz  yağmuru umursadı beni.Korktum bundan sonraki yazlardan, bundan sonra gelecek çocuklardan.İnsan nasıl iyi insan olabilir çiçeklere dokunmadan, yüreğini yağmurlarda yumuşatmadan?
Yağmur,
Sensizlik nasıl toprakta derin çatlaklar oluşturuyorsa bizim de kalplerimizde oluştu katılıktan yaralar.SEN gel!Gel de saralım içimizdeki yaraları...