bir dilek

Bir dosta itafen yazılmıştır.
Kelimelerin derinlere saklandığı ve gün yüzüne çıkmamak için direndiği zamanlar olur.Böyle anlarda sessiz cümleler kurarız.Karşımızdaki kişi cümlemizin tek bir harfine bile tanıklık edemez ama.Oysa biz durmadan içimizde onunla konuşuruz.Biriktirdiğimiz her şeyi bir şarkının nakaratı gibi tekrarlarız, tekrarlamakla kalmaz arada güzel anılarda tebessüm eder, kırgınlılarda gözyaşı dökeriz.
Konuşmalarımızı kendimizle yapmaya başladığımız dönemlerde bize en yakın olan birden en uzağımız oluverir.Aynı odanın havasını soluyor olsak da o öyle uzaktır ki bize aradaki uçurum hiç kapanmaz sanırız.En sevdiğimizdir aslında o, bizden ayrı hiç düşünemediğimiz öbür yarımızdır.Çetin savaşları birlikte aştığımız, ilklerin çoğunu birlikte tecrübe ettiğimiz yol arkadaşımızdır.Dipsiz kuyulara daldığımızda el tutanımızıdır.Kalplerimizin en hızlı attığı dönemde, zihnimizin her karesini işgal edenimizdir.Ayrı geçirilen dakikaları yıllar hükmüne büründürenimizidir o.
Kelimelerle savaşımızın olduğu dönemlerde (mutlu tablolar görmekten hoşlanmayan her daim bizi yanlışa yönlendirmeye çalışandan olsa gerek) kırgınlık kareleri dolanır durur hafızamızda.Bir anda unuturuz güzel olanları, yaşanan olumsuzluklar canlanır içimizde.Acımıza acı katar bu ve aradaki mesafe büyümeye devam eder.El uzatsak dokunabileceğimiz yarımız yabancılaşmıştır bize ve el uzatılamayacak kadar uzaktadır artık.
Şimdi tüm gücünü toplasa birileri ve İLK adımı atsa.Kırgınlıkları bir tarafa bırakıp güzellikleri düşünse.Kelimelere hayat verse yeniden.Üşüyen kalbiyle birlikte üşümüş bir kalbe dokunsa, dokunsa ve ısıtsa iki kalbi de.Minik bir kalp ısınan iki kalbin huzurunu yerleştirse minik yüreğine.Onun içindeki sessiz cümleler de dinse.Var olduğumuz andan beri hatalarımıza sevinen , bu tablo karşısında hüsrana uğrasa.
Ve Kainatı muhabbetten yaratan hoşnut olsa gördüklerinden, saf saf melekler gönderse
Yeryüzüne ve korunsa tüm kalpler sessiz cümlelerden.