Bir demet de siz almaz mısınız?

Çok şey yazmak geliyor içimden hem de öyle çok şey ki bir türlü sıraya koyamıyorum yazmak istediklerimi.

İki gün önce yağan yağmur sonrasında oluşan ve ders sırasında fark ettiğim gökkuşağını görünce ne yaptığımı anlatmak istiyorum mesela.Öğrencilerimin ders ortasında;

''herkes camın önüne gelsin ''

deyişimle yaşadığı şaşkınlığı, gökkuşağına yöneltilen hayran bakışları O'na yöneltmeye çalışımı da anlatmak isityorum.

Öğrencilerimi ne kadar sevdiğimi, ders sırasında bazılarına sımsıkı sarılmamak için kendimi ne kadar zor tuttuğumu da anlatmalıyım ben size.Hatta içimde hiç bağışlayamadığım ama bağışlamayı gerçekten çok istediğim birinin olduğundan da belki söz etmeliyim .Her gün yeni kararlar aldığımı ama gün bitmeden kararlarıma yenildiğimi de itiraf etmeliyim belki.

Çatıdan salonuma su damladığını yağmur zamanında ama buna çok da aldırmadığımı bilmek de hakkınız olabilir.Kendimle baş başa kaldığım zamanların beni mutlu ettiğini ve o anlarda sakinleştiğimi de belirtmeliyim bence.

Bugün Pass'ın söz ettiği boşluğa imrendiğimi de bilmelisiniz.Dünyaya dair herşeyin uçup gitmesi ve ondan geriye kalan doluluğa aslında ne kadar ihtiyacım olduğunu da bilgilerinize sunmalıyım ben.

İki dostumla ilgili içimde kopan fırtınaları ve ilk defa adım atmakta bu kadar geciktiğimi de bilmeniz gerek.

Eskiye oranla daha güçlü olduğumu ve ...(bu bana kalsın ama ya )

Takip ettiğim bloglardaki arkadaşların yazılarının yüreğime dokunduğunu ve farkında olmadan gönlümde yer ettiklerini de bilin.

Ve yukarıya neden gökkuşağı resmi değil de çiçek resmi koyduğumu da açıklamalıyım ben.

İstedim ki sayfayı tıklayan herkese bir demet çiçek gelsin benden.Visitor Map'ten farklı şehirlerden uğrayanların olduğunu görüyorum ben, bazıları sıkça tıklamakta uzunca kalmakta ama bildirmemekte kendini.Tıklayan herkese hatta Tekirdağa'dan tıklayanlara da gelsin demetlerimizden.

Hepinize sevgiler...