24 Aralık 2007 Pazartesi

kaç(a)mak


Kaçıp gitmek, geride birkaç günlüğüne bırakılan bir okul, yüzlerce öğrenci, ödemesi ertelenmiş faturalar ve dağınık bir ev bırakmak.İşte kaçarken geride bırakabileceklerimiz bundan ibarettir.Geride kalanların hiç biri bizim bir süreliğine de olsa üzerimizden atmak istediklerimiz değildir oysa.
Otobüs koltuğuna yerleşiriz keyifle, yolculuklarımızın vazgeçilmezleri olan çikolata, bisküvi, okumayı planladığımız kitabımız yol arkadaşlarımızdır.
Yolculuğumuzun ilk anlarındaki kolonya ikramı seyahat başlangıcının habercisidir .
Terminal çıkışı alınan çıkış belgesi bizim tüm yüklerimizden uzaklaşabilmemizin resmi onayıdır. Tekerlekler hızla dönerken alınan her kilometre bizi biraz daha uzaklaştırır rutinlerimizden. Bir an her şeyden azat edildik sanırız. Beynimizdeki tüm düşünceler sanki resmi tatil hakkı tanımışlardır bize. Pencereden seyrettiğimiz hızla değişen kareler bizi düşüncelere daldırır.Değişen manzaraya ayak uydurmak istercesine hafızamız geçmişe bir yolculuğa çıkarır bizi.Anımsarız yaşadıklarımızı, hüzünlerimizi ,neşemizi.Bir bir anılar
çıkar hafızamızın sahnesine. Geride bıraktıklarımız aslında kaçmak istediklerimizi çoğalmıştır.Biz kendimizle kalmışızdır, ne yetişilecek ders, ne bakılacak telefon, ne de dolanılacak net sayfası vardır elimizde.Kaçış yoktur kendimizden.Yolculara bakıp hayalimize egzersiz yaptırmanın da bir anlamı yoktur.Çünkü bundan sonra artık her manzara bize bizi düşündürür.Baktığımız her şeyde kendimizi düşünürüz.Biz bize farklı duygular yaşatırız.Aynı bene kızarız, aynı beni sorgularız, aynı bendir ümitsizliğe düşüren bizi ve aynı bendir umuda yeleken açtıran bize.Biz bizim ve bırakmak istediklerimizin kuşatması altındayızdır.
Pencereden dışarı bakarız bizden uzaklaşabilmek için, gökyüzü ve denizdir sadece görünen.
Kocaman gemilerin su üstünde durabiliyor olmalarına hayret ederiz. Gecenin bir vakti yıldızlara deniz üstünden bakabilmenin heyecanını yaşarız.Hz.Yunus gelir aklımıza.Balık karnında iken yitirmemişti ya umudunu.Denizin ortasındayım ben de diyerek yürekten isteriz O’ndan.Kalbimiz biraz buruk, ruhumuz daha dingindir.Bir süre sonra göz kapaklarımız ağırlaşır , evlerinde yataklarına boylu boyunca uzanıp uyuyabilen insanların ne kadar şanslı olduğunu düşünerek teslim ederiz kendimizi defalarca bölünmeye mahkum olan uykunun kollarına

8 yorum:

NESLİ dedi ki...

ne kadar güzel bir yazıdır bu böyle ya..okudukça okuyasım geldi.gerçekten öyle.yolculuklarda hep sanki birşeylerden kaçtığımızı sanıyoruz ama bilmiyoruz ki peşimizden ardısıra gelenlerimiz var?....bazen insanın kenidisini küçük kandırmacaları vardır hani;yaptığımız sadece bundan ibaret bence.kandırmaya çalışıyoruz ki geçmişi insan geçmişte bırakabilir mi ki??söylenmesi bile tuhaf.hafızalar yetemese de bazen yine de yaşanıyor herşey ardarda.iş,güç herşey yine bir arada bırakmamak için direniyorlar bizleri..

iDeA dedi ki...

Evet.Geçmiş insanları bırakmayabilir.Her an yaptıklarınız aklınıza gelebilir.Ve su anda yapmadıklarınız yada yapamadıklarınız.Hocam yazınızı çok beğendim.Çünkü ne anlatmak istediğinizi anladım ve bana bişeyler hatırlattınız.Belki Haddimin olmadığını düşünebilirsiniz ama Yazıda akıcılık biraz eksik kalmıs.Ama dediğim gibi yolculuk kısmı özellikle bana çok tanıdık geldi:)ve güzel şeyler soylemişsiniz...

H2o dedi ki...

hiç bir yolculuk insanı kendisinden uzaklaştırmaz, geleceği geçmişe katıştırmak için çıkarız yollara. inanmıyorsanız döndüğünüz zaman bavullarınızı bi kontrol edin, ne kadar çok şey toplayıp dönmüşsünüz görüceksiniz...
yeni anılar, kareler, hepsi geçmiş oluvermiş..
o koşa koşa gidilen yollardan hiç kimse eli boş dönmemiştir...
seyahat etmeyi ne kadar çok özlediğimi, unuttuğumu hatırlattın bana... güzeldi hocam yüreğine sağlık...

almina dedi ki...

Nesli;
İnsan her gittiği yere kendini de götürür, kendiyle beraber de geçmişini :)

almina dedi ki...

Murat;
Yzının akıcılığı konusunda haklısın otobüste yazdığım halinde bazı değişiklikler yapmaya çalıştım ama bütünlüğü zedeledim.Ama önemli olan ne demek istediğimi anlamış olman :)

almina dedi ki...

sedaİstan;
Hiç aklıma yolculuklara bu açıdan bakmak gelmemişti.Ama düşünüyorum da ne kadar haklısın...

Eski dedi ki...

ben gerçekten kaçıp gitmek istiyorum ama düşünüyorumda kaçıp gidiceğim bi yer bile yok :///

almina dedi ki...

nnevv;
Ta Eskişehir'den İstanbul a geldin sen :).Gidilecek dost mekanlar vardır hep aslında.Kimi zaman herşey sislerin arkasına saklansa da...