15 Nisan 2008 Salı

Yaklaştır beni(bizi) kendim(iz)e

Kendimize uzaklığımız bize şah damarımızdan yakın olana uzaklığımızla doğru orantılıdır her zaman.Ondandır kendini bilenin O'nu bilmesi.

Ne çok özledim gene kendimi,O'nu, okumayı, yazmayı...
Uyuduğum anlar dışında haftalardır dönüp bakamıyorum kendime.Gidilecek yerler,yüreğine dokunulacak öğrenciler,yazılacak sorular hiç bitmek bilmedi.Ruhum çığılık çığılığa ama ben ona tıkıyorum inatla kulaklarımı.Var olan enerjimin azlığına aldırmadan büyük işlere soyunuyorum.Yolda yürürken takatsiz kesilen ayaklarıma aldırmıyorum, naz makamındasınız siz deyip geçiyorum.Midemdeki asit arttırıyor olsa da dozunu ben süper girl olmaya devam ediyorum.
Kendime olan uzaklığımdan olsa gerek uzağım baharın gelişinden de.Laleleri seyretmenin hakkını veremiyorum.Ağaçlarda beliren çiçeklerin güzelliğine hayret edecek vakit bile yok.Beni benden alış maratonu sanki yaşadığım.Ortaya güzel bir iş çıksa ne çıkar bu yoğunluktan, ben bana, ben O'na hasret iken...
NOT:Bitti ikinci kitap da sonunda.Ama değer miydi bu O'ndan bir an uzak kalmaya ...


1 yorum:

Adsız dedi ki...

canım arkadaşım valla özledim seni yazılarını okumayalı ne uzun zaman olmuş.kendime geldim okuyunca.eline ,yüreğine sağlık...bizi bunlardan mahrum bırakma olur mu?seni çok özledim bu arada...SEVGİYLE KAL....LEYLA