UĞRADIN İŞTE GENE UZUN ZAMANDAN SONRA BANA
Sonsuza dek yok ettiğimi sandığım yakıcı acı içimde dirildiğinde, yeniden dirilişe olan inancım tazelenir.
Yanmak vaktidir gelmiş olan, ihtişamlı bir geliştir bu. Alevler sarar bedenimin her zerresini. Bir an kararır herşey, geçmiş tazelenir...
Hükmünü yitirir her çözüm. Sükut etsem kalmayacak dayanma gücüm. İşte medet gene sözcükleri gönderendedir. Bilirim dua vaktidir, belki anımsatma vaktidir yaşanan serüveni. Şükretme vaktidir belki gelinen noktaya.
Kalbimi serin sularla yıka, içine bir iki buz parçası sakla, onda alev olmaya aday her kıvılcımı soğutsun o buz parçaları. Bana iyilik yapabilme gücü ver, hatalarımı az doğrularımı çok eyle.
Kalbimi doğru olana meylettir.
Ve nedendir her kelebek görüşümde imrenmek sürdüğü ömre?
6 yorum:
hem o kadar uzun, hem de o kadar devrik cümleler kullanman, yazına edebi bir hava katmak yerine anlamsızlaştırıp, okunmaz hale getiriyor.
1
hıc edebı bı anlam katma kaygım olmadı yazarken. Am bundan sonra yazdıkalrınızı dıkkate alırım.
sanmam, yani bunu yapabileceğini sanmam, çünkü bu senin tarzın, ancak eline bir kalem alıp devrik cümlelerin altını çiz desem, inan diğerlerinden daha fazlalar, bunu yerinde ve az kullanırsan sanat olurken, her yerde ve her zaman kullanınca hiçbir şey olmuyor, hatta şöyle bir örnek vereyim;
hiçbir şey olmuyor bunu kullanırsan her zaman ve her yerde.
e ne bu şimdi? :)
1
eski acının yeniden tazelenmesi ile yeniden diriliş arasında kurduğun bağlantı çok orjinal.
bunu farkedip O'na sığınman ise tek yapman gereken.
tebrik ederim arkadaşım.
aminn çok güzel bir yazı hocam.
Yorum Gönder