15 Nisan 2008 Salı

Yaklaştır beni(bizi) kendim(iz)e

Kendimize uzaklığımız bize şah damarımızdan yakın olana uzaklığımızla doğru orantılıdır her zaman.Ondandır kendini bilenin O'nu bilmesi.

Ne çok özledim gene kendimi,O'nu, okumayı, yazmayı...
Uyuduğum anlar dışında haftalardır dönüp bakamıyorum kendime.Gidilecek yerler,yüreğine dokunulacak öğrenciler,yazılacak sorular hiç bitmek bilmedi.Ruhum çığılık çığılığa ama ben ona tıkıyorum inatla kulaklarımı.Var olan enerjimin azlığına aldırmadan büyük işlere soyunuyorum.Yolda yürürken takatsiz kesilen ayaklarıma aldırmıyorum, naz makamındasınız siz deyip geçiyorum.Midemdeki asit arttırıyor olsa da dozunu ben süper girl olmaya devam ediyorum.
Kendime olan uzaklığımdan olsa gerek uzağım baharın gelişinden de.Laleleri seyretmenin hakkını veremiyorum.Ağaçlarda beliren çiçeklerin güzelliğine hayret edecek vakit bile yok.Beni benden alış maratonu sanki yaşadığım.Ortaya güzel bir iş çıksa ne çıkar bu yoğunluktan, ben bana, ben O'na hasret iken...
NOT:Bitti ikinci kitap da sonunda.Ama değer miydi bu O'ndan bir an uzak kalmaya ...


3 Nisan 2008 Perşembe

KABZ

Kalbimin olabildiğne buyruk davrandığı anlar vardır.Akıl gücümü sonuna kadar zorlamak bile o anlarda dizginlemeye yetmez onu.Beynime inat kalbim tüm hislerimin kontrolünü geçirir eline.

Ve ben bilirim ki kabz halinin ziyaret vakti gelmiştir.Kabz ruhumda tüm yeteneği ile belirecektir.Daralmanın yakıcılığını anımsatıp bastın ferahlığını anlatacaktır.
Daralma anları aslında gerçeğe en yakın olduğumuz anlardır.Bir anda yitirir herşey değerini.Ve biz yakın bildiğimiz herşeyden uzaklaşırız.Tanıdık gelen pek çok şey yabancılaşır bir anda.Tüm dizginlerin elimizde olduğunu düşündüğümüz anlar da geridedir artık.Fark ederiz boşuna yüklendiğimiz yüzlerce yükü...
Anlam yüklediklerimiz anlamlarını yitirir böyle anlarda, anlamlandırmadıklarımız ise en derin manalarıyla çıkar ortaya.
Büyük dert dediklerimizin küçüklüğünü görür, dert edinmediklerimizin ise asıl derdimiz olduğunu anlarız.
Yüzümüzü O'na dönüp,O'nu en derin duyumsadığımız, O'nun varlığına olan inancımızı bir kez daha tazelediğimiz anlara gebe olan tek anlardır kabz hallerimiz.Ellerimizi yer çekimi kuvvetinden kurtarıp gökyüzüne kaldırdığımız an kalbimiz aklımızla barışır,rahmet yağar sağnak sağnak ötelerden.
Anlarız ki O bize darılmadı, bizi terk etmedi de (tüm kusurlarımıza rağmen).
Ben beni bıraktığımda, sen beni bırakma Allah'ım.

1 Nisan 2008 Salı

Sözcüklere gizlenen rahmet


Yazmak irade işi sanmasın kimse sakın.İhtiyacımıza göre verilir sözcükler emrimize ve biz ne kadar zorlarsak zorlayalım izin verilmediği sürece içimizde olup bitenleri yansıtabilecek cümleyi bir türlü kuramayız.
Yazmak, ne çok şeyin ifadesi oldu benim için.Ben arayışımda beni BAN'A götüren adımlarım oldu sözcükler.Sevincim, hüznüm ,acım,mutluluğum sözüklerin etrafında örgülendi hep.BENİMLE yeniden buluşma hayalimi canlı tuttu sözcükler hep.Herkes benim bildi söcükleri oysa hepsi sadece bir armağandı bana verilen.
Yükümü hafifletmeme yardım eden rahmet emareleriydi sözcükler.Yangının hükümünü hafifleten serin sulardı onlar.Umutsuzluğu umuda dönüştüren dallarım,yüzüme tebessümü konduran yoldaşlarım oldu kelimeler...
Şimdi görev tamalandığından belki sözcükler kaçmakta benden, yakalayıp bir araya getiremiyorum onları.Böyle anlarda anlıyorum bir kez daha sözcükler üzerindeki gücümün ne denli sınırlı olduğunu.Ve rahmetin büyüklüğünü de anlıyorum,ihtiyaç anında emrime amade kılınmış meğer harfler, kelimeler ve cümleler.
Ve ben bunca rahmete karşın teşekkürde hep geciken oldum...
Şimdi bana rahmet olan tüm sözcükleri yüreği yangınlarda olan bir annenin kalbine göndersen.İçindeki yangın sözcüklerle hükmünü yitirse,kalp kırıklığı sarılsa kurulan cümlelerle.Ayrılık acısı , o büyük günle gelecek vuslat inancıyla hafiflese.Özlemin yürekte oluşturduğu yangının alevi sönse.Dayanma gücü olsa sözcükler kırgın bir yüreğe.
Gönül koymam işte o zaman benden giden sözcüklerin hiç birine.Gidin ve umut olun, güç olun, rahmet olun ,serin sular olun yanan başka bir yüreğe.

Dila'dan söz etmiştim size pembedenizde daha önce.Tek yürek olalım, iyileşmesini dileyelim, göğe yükselsin dilekelrimiz demiştim hani.Başaramadı Dila ama biliriz ki biz rahmet herşeydedir...